Laatst zei ik tegen een goede vriend van mij: 'Het voelt alsof ik nu mijn eigen leven aan het vormgeven ben.' Ik maak keuzes, omdat het goed voelt voor mij. Het zijn misschien hele kleine mini stapjes, maar het voelt als een enorm besef.
Ik merk het bijvoorbeeld aan wat ik lees en volg op Facebook. Ik wilde niets missen, overal van op de hoogte zijn. Evenementen, leuke films, popconcerten etc etc. In deze tijd gebeurt er natuurlijk helemaal niets, omdat van hogerhand is beslist dat dit allemaal niet mag. Maar mis ik het nou echt? Gaat daar geluk echt over?
Ik merk het bijvoorbeeld aan wat ik kijk op TV. Ik wilde niets missen, overal van op de hoogte zijn. Wat gebeurt er in de wereld, wat is waar en wie vindt wat. Al die praatprogramma's, al die meningen....Natuurlijk is het goed om in grote lijnen te weten wat er speelt in de wereld, maar moet ik daar dan ook persé iets van vinden? Het kost heel veel energie en leidt me af van mijn eigen proces.
Ik merk dat ik het leuk vind om onderweg foto's te maken. Ik wil graag vastleggen wat ik zie en daar geniet ik van.
Ik merk dat ik het fijn vind om te lezen en video's te kijken over zelfontwikkeling en het ontwaken van je eigen ik. Daar krijg ik energie van en helpt mij in mijn proces.
Ik merk dat ik het fijn vind om mijn gedachten op papier te zetten. Zo kan ik mijn eigen ontwikkeling ook teruglezen en als ik daar ook anderen nog mee in beweging kan zetten is het helemaal geweldig.
Bezig zijn met dingen die goed voelen en soms ook eens even helemaal niets. Ook dat mag er zijn. Niets. Gewoon even niets.
