"Leren houden van jezelf is de basis-liefdestaak die je in dit leven hebt te vervullen."

En dan is van de eerste maand van het nieuwe jaar de laatste dag aangebroken. Terugblik. Hoe is het met de goede voornemens? Ben ik alcoholvrij gebleven en heb ik de eerste IkPas succesvol doorstaan? Waar sta ik nu in mijn proces? Heb ik stappen vooruit gezet of sta ik stil?

Het grootste goede voornemen voor mij was om, in ieder geval, in januari geen alcohol te drinken en ik kan met trots zeggen dat het is gelukt!!! Ik heb echt, maar dan ook echt geen druppel gedronken. Heb ik het als zwaar ervaren? Nou eerlijk gezegd niet. Aan alle kanten is er natuurlijk ondersteuning. De hele media staat op scherp als het om alcohol en het gebruik daarvan gaat. Het is algemeen geaccepteerd om in januari de dop op de fles te laten. En op deze laatste dag maak ik de overweging hoe nu verder? Vanuit IkPas zijn er nieuwe challenges aangemaakt en daarvoor heb ik mij aangemeld. Ik ga nog ff alcoholvrij door het leven. Het bevalt me goed en het haalt de sluier van mijn gevoel. Ik voel me gezonder al deelt de weegschaal deze mening niet, maar dat gaat ook vast komen als ik meer ga loslaten. 

Dat is het volgende waar ik middenin zit. Mijn proces. Het proces van helen, mezelf leren kennen, accepteren van wat was, accepteren van dat wat is. En dat, moet ik heel eerlijk zeggen, vind ik wel een heel kluif. Een emotionele achtbaan van aantrekken en afstoten, van rennen en stilstaan. Hierin herken ik het patroon wat ik altijd had. Ergens vol voor gaan voordat ik eerst bij mezelf heb afgevraagd of dit is waar ik echt blij van word. Wat is mijn motivatie? Voor wie doe ik het? Waarom doe ik het? Wat wil ik ermee bereiken? Dan ben ik net een flipperkast van binnen. Maar nu dan. Hoe dan wel? En toen las ik het gedicht. Meisje. Geschreven door een vrouw die ik ben tegengekomen op Facebook. Zij raakt mij met haar mooie kleine gedichtjes. De basis waar het eigenlijk elke keer op neerkomt is zelfliefde. 

"Leren houden van jezelf is de basis-liefdestaak die je in dit leven hebt te vervullen."

En dan die goede voornemens...gisteren ben ik begonnen om tegen mezelf in de spiegel te zeggen 'Ik ben oké'. Het is nog heel voorzichtig en zacht, maar het begin is er. En zo wil ik elke dag starten. Tegen mezelf zeggen dat ik goed ben zoals ik ben en dan mezelf liefdevol omarmen. Een mooi voornemen toch?

 

Anam Cara-zielevriend

Vanmorgen heb ik gekeken naar De Verwondering. Een programma waarin Annemiek Schrijver in gesprek gaat met iemand over het leven. Vanmorgen was dat Jan Kortie.  Hij is stembevrijder.

De inspiratietekst die hij inbracht raakte mij zeer. Het komt uit het boek 'Anam Cara' van John O'Donohue:

"Natuurlijk zijn is heilig, maar het is erg moeilijk om natuurlijk te zijn.

Natuurlijk zijn is thuis zijn in uw eigen natuur.

Als u buiten uzelf bent, altijd verder dan uzelf reikt, durft u niet te luisteren naar de roepstem van uw eigen mysterie.

Als u de integriteit van uw eigen innerlijke eenzaamheid erkent en u overgeeft aan haar mysterie zullen uw relaties met anderen worden gekenmerkt door een nieuwe warmte, avontuurlijkheid en verwondering."

Ik heb het wel een paar keer door moeten lezen voordat ik de boodschap begreep. Als je echt in contact durft te komen met jezelf, je los worstelt van alle regels, overtuigingen en oude patronen ontstaat er iets prachtigs: Verbinding. Verbinding met je diepste zelf en dan ook verbinding met de ander: Anam Cara, zielevriend of verwante ziel.

In zijn werk als stembevrijder is dat ook wat hij doet. Kom echt in contact met jezelf en zing van binnen naar buiten. Laat jezelf zien, dan ben je in harmonie met de natuur, met het leven. De natuur staat niet naast ons maar wij zijn onderdeel van de natuur. Dan tril je als een snaar mee in het grote geheel, een prachtige metafoor.

Gisteren heb ik heerlijk gezongen met het Samen online Zingen met Bert. Ook hij benoemt het. Zing vanuit je buik, laat het los, het is mooi zoals je bent en durf dat te laten zien. En dan voel ik zelf nog blokkades, dat ik de energie nog niet echt vrij laat stromen. Maar ik ben onderweg en blijf stappen zetten. Hoe klein ook, elke stap is er een. Op weg naar vrijheid. Op weg naar Anam Cara.

Hierbij de link om het programma terug te kunnen kijken:

https://www.npostart.nl/de-verwondering/24-01-2021/KN_1725064

 

Bijzondere dag, 17 januari

Op 17 januari 1925 is mijn vader, Gerrit-Jan Wagenaar, geboren. Vandaag zou hij 95 jaar geworden zijn. Helaas werd hij maar 52 jaar. Een verkeersongeval werd hem fataal en we moesten afscheid nemen.

Toen het ongeluk gebeurde was ik nog maar 9 jaar oud. Het was een enorme klap voor mij, voor iedereen. Ik kan me nog heel goed herinneren dat, toen het bericht kwam dat hij was overleden, de kou mij letterlijk om mijn hart sloeg. Het was een traumatische ervaring die tot de dag van vandaag pijn doet. De kou is heel lang in mijn hart blijven zitten, maar heel langzaam begin ik van binnen te ontdooien. 

Door veel over hem te praten en over hem te horen heb ik het gevoel dat ik hem toch ken. En als ik een roodborstje zie, dan voel ik dat ik niet alleen ben. Dat hij altijd bij mij zal zijn, in mij. En dat geeft troost.

Lieve Papa, ik zou je nog heel veel willen vragen maar dat kan niet meer. 

Lieve Papa, weet dat ik van je houd.

De natuur vertelt

Afgelopen maandag heb ik een wandeling gemaakt met een vriendin van mij. Lekker het bos in, dat is altijd fijn. Ook al is het wel koud en miezert het soms een beetje. Het doel van de wandeling was om bij te praten. Hoe het met mij gaat. Mijn vriendin is energetisch therapeut en ik heb heel erg veel aan onze contactmomenten. 

Tijdens de wandeling zien we steeds een witte reiger. De reiger waadt heel rustig door een mooie waterplas en staat geregeld stil en kijkt wat er voorbijkomt. Is het iets waar hij zin in heeft, dat slaat hij toe en heeft dan een sappig visje te pakken. Tevreden en in alle rust kijkt hij om zich heen. Hij is alleen.

We zoeken op wat het betekent om een reiger te zien en wat deze te vertellen heeft. Hij wil vertellen dat het langzamer aan mag. Kijken naar wat je wilt en op je intuïtie vertrouwen. Maar alles heeft zijn tijd nodig. Zaadjes moeten groeien tot plantjes tot je de vruchten ervan kan plukken.

Tijdens de wandeling staan we ook stil of vertragen onze pas. Op de rem. Voor mij zo herkenbaar, want ik wil zo graag vooruit. Ik wil zo graag weer meedoen in de maatschappij. Ik wil zo graag een leuke baan waar ik mijn kwaliteiten kan laten zien. Ik wil zo graag mensen helpen die worstelen met wat dan ook. Ik wil zo graag....

Het is voor mij nog te vroeg. Ik heb nog dingen uit te zoeken. Ik mag nog door de pijn van vroeger heen om het op te ruimen. Dan komt er plaats voor wat ik graag wil, maar eerst zelf krachtig worden en blij zijn met mezelf. Vertrouwen op mezelf. Toen we even stilstonden en mijn vriendin met haar armen wijd ging staan kon zij zeggen 'Ik vertrouw op mezelf'. Ik kan dat nu nog niet, misschien dat ik het heel zachtjes kan fluisteren, maar het is een begin. Het zaadje is gepland.

Is dat nou volwassen worden?

Laatst zei ik tegen een goede vriend van mij: 'Het voelt alsof ik nu mijn eigen leven aan het vormgeven ben.' Ik maak keuzes, omdat het goed voelt voor mij. Het zijn misschien hele kleine mini stapjes, maar het voelt als een enorm besef.

Ik merk het bijvoorbeeld aan wat ik lees en volg op Facebook. Ik wilde niets missen, overal van op de hoogte zijn. Evenementen, leuke films, popconcerten etc etc. In deze tijd gebeurt er natuurlijk helemaal niets, omdat van hogerhand is beslist dat dit allemaal niet mag. Maar mis ik het nou echt? Gaat daar  geluk echt over?

Ik merk het bijvoorbeeld aan wat ik kijk op TV. Ik wilde niets missen, overal van op de hoogte zijn. Wat gebeurt er in de wereld, wat is waar en wie vindt wat. Al die praatprogramma's, al die meningen....Natuurlijk is het goed om in grote lijnen te weten wat er speelt in de wereld, maar moet ik daar dan ook persé iets van vinden? Het kost heel veel energie en leidt me af van mijn eigen proces.

Ik merk dat ik het heel erg fijn vind om in de natuur te zijn en te wandelen. Het is lekker om in beweging te zijn en frisse lucht in te ademen.

Ik merk dat ik het leuk vind om onderweg foto's te maken. Ik wil graag vastleggen wat ik zie en daar geniet ik van. 

Ik merk dat ik het fijn vind om te lezen en video's te kijken over zelfontwikkeling en het ontwaken van je eigen ik. Daar krijg ik energie van en helpt mij in mijn proces.

https://youtu.be/ToAxtf_UYBI

Ik merk dat ik het fijn vind om nu geen alcohol te drinken. Om een helder hoofd te hebben en niet te vluchten in demping van emoties. Ik zie ook wat het doet met de mensen om mij heen en dat doet mij goed. 

Ik merk dat ik het fijn vind om mijn gedachten op papier te zetten. Zo kan ik mijn eigen ontwikkeling ook teruglezen en als ik daar ook anderen nog mee in beweging kan zetten is het helemaal geweldig.

Bezig zijn met dingen die goed voelen en soms ook eens even helemaal niets. Ook dat mag er zijn. Niets. Gewoon even niets.

Waarom drink ik eigenlijk?

Het nieuwe jaar is 3 dagen oud en hoe gaat het met de goede voornemens?

Eind december heb ik mij ingeschreven als deelnemer aan IkPas. Dit houdt in dat ik in Januari de alcohol laat staan: 30 dagen alcoholvrij. Dit heb ik 2 jaar geleden ook gedaan en dat is me toen wel goed bevallen. Toch ben ik weer in oude patronen vervallen.

Daar kan je natuurlijk allerlei theorieën op loslaten, maar hoe is het voor mij? Wat is voor mij de reden om me nu weer in te schrijven?

Degene die mijn blog vaker lezen, weten inmiddels dat er heel wat los gekomen is, afgelopen jaar. Het is een emotionele rollercoaster en in heftige emoties is het lekker om een wijntje te drinken. Dat biedt mij troost en geeft een soort van rust. Maar als ik dan een wijntje drink wil ik er ook wat lekkers bij. Een stokbroodje met een stukje brie, een salade en wat olijfjes....heerlijk! Of ik nou alleen ben of samen met iemand zit, dat maakt niet uit. Ik deed dat ook echt niet elke avond hoor, zo erg was het niet.

Maar dan komt de volgende ochtend. Echt lekker slapen deed ik niet als ik had gedronken. Dan voelde ik mijn hart kloppen en werd ik vaker wakker. Onrustige nachten, terwijl ik mijn rust juist zo nodig had! Ook als ik dan in de spiegel keek werd ik niet blij van mezelf. Een paar kilootjes teveel en niet echt fit en levenslustig.

Conclusie: genoeg redenen om het eens anders aan te gaan pakken en dan is de overgang naar een nieuw jaar een mooi moment om dat te doen!

Ik wil graag goed voor mijn lijf zorgen en hoe wil ik dat gaan doen:

• geen alcohol meer
• elke dag minimaal een half uurtje lopen in de buitenlucht
• toastjes, chippies beperken tot het weekend
• gezond koken en het gebruik van zakjes en pakjes minimaliseren
• op tijd naar bed

Als mijn lijf gezond en fit is, dan kan ik ook verder in mijn transitie. Het komende jaar wil ik verder in mijn zoektocht naar mijn echte ik en dat vraagt energie. Dan is een gezond lijf en een helder hoofd broodnodig. 

En waarom deel ik dit nou allemaal:

• door het op te schrijven wordt het concreet en is het niet alleen iets wat in mijn hoofd zit 
• door het te delen raak ik iets aan bij andere mensen wat hen weer kan helpen
• doordat anderen het lezen reageren ze op mij vanuit hun ervaring
• door de reacties voel ik mij gesteund en niet alleen

Dus hup, bed uit en na het ontbijt de wandelschoenen aan en eruit!