Bijzondere dag, 17 januari

Op 17 januari 1925 is mijn vader, Gerrit-Jan Wagenaar, geboren. Vandaag zou hij 95 jaar geworden zijn. Helaas werd hij maar 52 jaar. Een verkeersongeval werd hem fataal en we moesten afscheid nemen.

Toen het ongeluk gebeurde was ik nog maar 9 jaar oud. Het was een enorme klap voor mij, voor iedereen. Ik kan me nog heel goed herinneren dat, toen het bericht kwam dat hij was overleden, de kou mij letterlijk om mijn hart sloeg. Het was een traumatische ervaring die tot de dag van vandaag pijn doet. De kou is heel lang in mijn hart blijven zitten, maar heel langzaam begin ik van binnen te ontdooien. 

Door veel over hem te praten en over hem te horen heb ik het gevoel dat ik hem toch ken. En als ik een roodborstje zie, dan voel ik dat ik niet alleen ben. Dat hij altijd bij mij zal zijn, in mij. En dat geeft troost.

Lieve Papa, ik zou je nog heel veel willen vragen maar dat kan niet meer. 

Lieve Papa, weet dat ik van je houd.