Wat een bijzondere week heb ik achter de rug.
Het begon woensdagavond, mijn oudejaarsavond. Toen ik in de loop van de avond thuiskwam zag ik het al: er hing een laken aan de gevel, versierd met mijn eigen gekleurde kerstlampjes (slim om die te laten liggen). Er stond op: 'Myranda 50 jaar, 3 x toeteren maar!' En bij de voordeur zat Sarah, in mijn vest (was ik kwijt ;-)) en mijn liefste spijkerbroek. Maar toen ik de kamer binnenkwam een nog grotere verrassing: slingers, ballonnen, prosecco en lieve vrienden en vriendinnen. Super!
Een uurtje later kwamen een aantal van mijn (koor) vriendinnen mij verrassen met een mooie Sarahtaart. En ik was nog niet eens jarig!
De dag zelf verliep rustig, althans.....'s avonds werd ik toegezongen door mijn koor met een lied in het Achterhoeks: 'In ens dan bun i-j fieftig'. Dat versta je toch wel, Myranda? Ja natuurlijk, als geboren Doetinchemse...wat dacht je dan!
En dan nog mijn verjaardagsfeestje: wat een gezelligheid, een fijne avond, lieve mensen, super verwend. Ik voel me een rijk mens en ik ben blij dat ik de deur voor Sarah heb opengedaan!
Wat rest zijn de ballonnen die er nog hangen. En nu dan? Is het nu klaar? Nee zeker niet!
Op de drempel van 2017 ben ik gestart met een traject dat uiteindelijk zal
