Leren fietsen.

Toen ik, 53 jaar geleden, werd geboren kwam ik als nakomertje in een gezin met een oudere zus en broer. Het was niet gepland, maar ik was meer dan welkom. Dat heb ik wel altijd wel geweten. Ik groeide op in het gezin waarin mijn zus verkering kreeg terwijl ik net 3 maanden oud was. Zij gingen trouwen toen ik op de kleuterschool zat en mocht bruidsmeisje zijn. Ze gingen helemaal naar de andere kant van het land verhuizen voor het werk van mijn zwager. Wat ik nog weet, is dat ze altijd moest huilen als ze weer naar huis gingen of als wij na een bezoekje weer naar de achterhoek gingen.

Mijn broer woonde  nog thuis en trok veel met mij op. Hij is 14 jaar ouder en heeft mij leren fietsen in de Kruisbergse bossen. Best bijzonder dat je als puber veel optrekt met je jonge zusje. Daarnaast waren we als gezin altijd bezig met het apostolisch genootschap. Daar bestond ons totale sociale leven uit. Tijd en ruimte voor wat anders was er niet. Ik wilde graag op basketbal, maar dat mocht niet. Ik kon misschien wel eens naar de trainingen, maar meedoen aan wedstrijden was er niet bij. Dat was in het weekend en dan waren er activiteiten bij het apostolisch genootschap waar ik naartoe moest. Ik nam het maar aan en volgde trouw wat mij werd voorgeleefd. 

Mijn eigen emoties, wensen, verlangens zaten diep weggestopt. Zeker na het plotselinge overlijden van mijn vader was ik van binnen bevroren. Eigen ontwikkeling  en luisteren naar mijn gevoel kon ik niet en werd mij ook niet voorgeleefd. Volgen, luisteren en doen wat er van mij verwacht werd. Zo leefde ik.

Zo heb ik mijn leven ook geleefd, doen wat er verwacht wordt. Totdat het niet meer ging. Nu bijna een jaar geleden brak ik echt en kwam er heel veel los. Tranen, tranen en tranen. Heel veel gesprekken gevoerd met familie en vrienden, met de praktijkondersteuner van de huisarts, met een vriendin die energetisch therapeute is, met een psycholoog. Binnenkort heb ik een kennismakingsgesprek met de therapeut met wie ik een traject ga doen voor EMDR. Nog meer van mezelf ontdekken, doorvoelen, doorleven en het achter me kunnen laten zodat ik nog meer in het nu kan gaan leven.

In het nu loop ik tegen mezelf op, loop ik vast in de relatie met vrienden, loop ik vast op werk en het allerbelangrijkste: loop ik vast in de relatie met mijn dochter. Ik gun haar een vrij leven, een vrij gevoel, een ontspannen bestaan en leven vanuit je passie. Ik wil het zo graag goed voor haar doen, haar bewust maken van haar kunnen. Maar ik weet niet hoe ik dat moet doen. Dat heb ik niet geleerd, dus wanneer weet ik nou of het goed is. Ik ben dankbaar voor de hulp die er is.

Als kind kom je totaal onbevangen op de wereld en ga je ontdekken. Als moeder was ik niet onbevangen en moest ik een heleboel leren. Ik wil nog steeds heel graag leren. Leren voelen, leren loslaten en leren vertrouwen. Allereerst leren vertrouwen op en houden van mezelf.